هر روز که از کنار پارک شهر عبور می‌کنم یاد آن چند دانش‌آموز دختری می‌افتم که چند سال پیش در حوضچه این پارک غرق شدند. هر روز که به شورا می‌آیم و نگاهم به پارک شهر می‌افتد، یاد آن روز تلخ در ذهنم تداعی می‌شود. آن روزها (روزهای پس از غرق‌شدن دانش‌آموزان) دنبال این بودم که یک مقام مسئولی بیاید و اشتباهش را بپذیرد و یک عذرخواهی کند و بعد هم به‌صورت دقیق ماجرا را موشکافی کنند اما فکر نمی‌کنم اتفاقی افتاده باشد و با «کی بود کی بود من نبودم» آن پرونده مشمول مرور زمان شد و تمام!
آیا شما خاطرتان هست که آموزش و پرورش وقت و مدیران پارک‌شهر و مدیران شهری گزارشی جامع و کامل داده باشند؟ امروز که مسئولیتی در قبال مردم در شورای شهر دارم با یک مورد نسبتا مشابه روبه‌رو شده‌ام و در حیطه وظیفه‌ای که دارم یقینا تا آخر این موضوع پیش خواهم رفت، به همراه همکاران بزرگوارم در شورای شهر تهران. اتوبوسی از مجموع اتوبوس‌های شرکت واحد که در دست بخش خصوصی بوده در روز روشن و در یک اتوبان درون‌شهری واژگون شده و 8نفر از هموطنان ما جان خود را از دست داده‌اند. از طرفی هم نباید با موضوع به این مهمی احساسی برخورد کرد و یا موضوع را سیاسی جلوه داد. در قضیه آتش‌سوزی خیابان جمهوری آنقدر هجمه سنگینی علیه سازمان آتش‌نشانی و شهرداری به‌راه افتاد که اصل موضوع فراموش شد. در موضوع اتوبوس شرکت واحد هم به اعتقاد من باید همه زوایای کار مورد نقد و بررسی کارشناسان قرار گیرد و از دادن شعار و حرف‌های دهان پرکن پرهیز شود. حرف من اینجاست که آیا واقعا با محکوم کردن یک نفر یا یک مدیر، دیگر هیچ اتوبوسی در تهران دچار حادثه‌ای مشابه نخواهد شد؟ بنابراین بر این باورم که بدون شتابزگی و عجله و به‌دور از شعارزدگی، علل وقوع اتفاقی مثل اتوبوس شرکت واحد را با متخصصان و کارشناسان به‌طور دقیق بررسی کنیم و یک گزارش جامع به شرکت واحد و راهنمایی و رانندگی و مردم ارائه کنیم و راه‌های به حداقل رساندن این حواث را هم بگوییم تا اعتماد مردم جلب شود و بدانند که پرونده فوق به فراموشی و بایگانی سپرده نشده است.
